Meat News #132
Η βρετανική πορεία προς το Brexit επαναφέρει τη συζήτηση για τα χλωριωμένα κοτόπουλα
Related Articles
Μια απλή δήλωση του Βρετανού υπουργού Εμπορίου Λ. Φοξ ήταν αρκετή για να ανάψει η συζήτηση σχετικά με το αμερικανικό κρέας κοτόπουλου. Ο υπουργός φάνηκε ανοιχτός στην προοπτική να εισάγει η Βρετανία κρέας πουλερικών από τις ΗΠΑ μετά την ολοκλήρωση των διαδικασιών του Brexit και αυτό έδωσε το πράσινο φως για να φουντώσουν οι αντιδράσεις, καθώς μια νόμιμη αλλά και συνηθισμένη πρακτική για το κρέας κοτόπουλου στις ΗΠΑ είναι η εμβάπτισή του σε χλώριο προκειμένου να απολυμαίνεται.
Η πρακτική αυτή βρίσκει αντίθετους τους Βρετανούς καταναλωτές αλλά και πολλούς εκπροσώπους της βρετανικής βιομηχανίας κρέατος πουλερικών. Οι τελευταίοι δηλώνουν ότι η κυβέρνηση της Τερέζα Μέι πρέπει να θέσει σε προτεραιότητα την ασφάλεια των τροφίμων και προειδοποιούν ότι οι αμερικανοβρετανικές συνομιλίες για μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου δεν μπορεί να υπολείπεται αυτού του στόχου. Στην πραγματικότητα λένε ότι μια συμφωνία δεν θα απέκλειε τις εισαγωγές χλωριωμένου κοτόπουλου θα ήταν κακή για τους καταναλωτές, αλλά και για τους Βρετανούς παραγωγούς, που έχουν δώσει μεγάλο βάρος στους ήδη αυστηρούς κανόνες που διαπνέουν τη βρετανική αλυσίδα παραγωγής.
«Οι απόψεις των πολιτικών για το τι θα συμβεί με τις προδιαγραφές για την ασφάλεια τροφίμων και την ευζωία των ζώων μετά το Brexit δεν ξεκαθαρίζουν τα πράγματα» λέει χαρακτηριστικά ο Σαμ Γουος, διευθυντής Ηλεκτρονικού Εμπορίου της επιχείρησης The Great British Meat Company. «Από τη μία λέμε ότι θα διατηρήσουμε τα υψηλά πρότυπα, αλλά από την άλλη επιδιώκουμε εμπορικές συνομιλίες που αναπόφευκτα ενθαρρύνουν τις εισαγωγές φθηνότερου κρέατος με χαμηλότερα πρότυπα ευζωίας» λέει ο ίδιος, και υπογραμμίζει ότι «Οι Βρετανοί αγρότες είναι εκείνοι που θα χάσουν περισσότερο. Διατηρούν μερικά από υψηλότερα πρότυπα ευζωίας στον κόσμο, παράγοντας το ασφαλέστερο και γευστικότερο κρέας, αλλά αυτά δεν δίνουν το φθηνότερο κρέας. Αν ζητήσουμε από το βρετανικό κοινό να επιλέξει προδιαγραφές ή τιμή, είμαι πεπεισμένος ότι θα διαλέξουν προδιαγραφές, καθώς δεν νομίζω ότι είναι μεγάλη η ζήτηση για βοδινό με ορμόνες ή κοτόπουλο εμβαπτισμένο στο χλώριο».
Με τη συζήτηση αυτή τίθεται ουσιαστικά επί τάπητος η διακηρυγμένη επιθυμία της βρετανικής κυβέρνησης αφενός να αποδειχτεί πρωτοπόρος στο ελεύθερο εμπόριο και αφετέρου να διατηρήσει (παραμένοντας, και μετά το Brexit, πιστή στην ευρωενωσιακή παράδοση) υψηλά στάνταρ στην παραγωγή τροφίμων. Η απόπειρα αυτή ίσως αποδειχτεί πολύ δύσκολη, καθώς οι δύο αυτές επιθυμίες δεν φαίνεται κατορθωτό να συμβιβαστούν. Επί του παρόντος πάντως, κυβερνητικοί παράγοντες δηλώνουν ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποχωρήσουν οι προδιαγραφές παραγωγής τροφίμων, μόλις η Βρετανία αποχωρήσει από την Ε.Ε.
Η εκ νέου πυροδότηση αυτών των ενστάσεων, πάντως, έδωσε την ευκαιρία και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού να πάρει μέρος στη συζήτηση, καθώς παράγοντες της αμερικανικής βιομηχανίας κρέατος πουλερικών εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι τα θέματα αυτά θα όφειλαν να καθορίζονται από τα επιστημονικά δεδομένα κι όχι από τις κραυγές των πολιτικών ή από τον φόβο. Βέβαια, οι ίδιοι σημειώνουν ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να χρησιμοποιήσουν αποδεκτές λύσεις εναλλακτικές του χλωρίου, λύσεις που θα συνάδουν με τις απαιτήσεις που ισχύουν και στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις ΗΠΑ. Εν τούτοις υπεραμύνονται της αμερικανικής πρακτικής λέγοντας ότι: ασφαλή επίπεδα χλωριωμένου νερού και αρκετοί άλλοι αντιμικροβιακοί παράγοντες, έχουν θεωρηθεί ασφαλή και αποτελεσματικά από την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια Τροφίμων (EFSA), από το αμερικανικό Υπ. Γεωργίας, από την αμερικανική Αρχή Τροφίμων και Φαρμάκων και από την Επιτροπή του Codex Alimentarius η οποία θέτει τα διεθνή στάνταρ ασφάλειας τροφίμων που θεωρούνται σημείο αναφοράς στις απαιτήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Επιπλέον η βιομηχανία στις ΗΠΑ υποστηρίζει ότι η χρήση χλωρίου δεν δημιουργεί ανησυχίες για προβλήματα στην ανθρώπινη υγεία, καθώς και ότι το χλώριο χρησιμοποιείται σε πολύ μικρή ποσότητα, μόλις μερικά εκατομμυριοστά του νερού στο οποίο διαλύεται για να εμβαπτιστούν σε αυτό τα κοτόπουλα. Επικαλούνται μάλιστα και το παράδειγμα των χαμηλών και ασφαλών επιπέδων χλωρίου που υπάρχουν και στο πόσιμο νερό στις ΗΠΑ, στο Ηνωμένο Βασίλειο, και σε πλείστες άλλες χώρες του πλανήτη.
Η συζήτηση αυτή είναι προφανές ότι δεν θα σταματήσει εδώ, θα συνεχιστεί και θα κορυφωθεί όταν η Βρετανία δεν θα αποτελεί πια μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα προσπαθήσει να οικοδομήσει από την αρχή τις εμπορικές της σχέσεις με τον κόσμο. Στο σημείο αυτό ακριβώς είναι που θα πρέπει να σταθμιστούν όλοι οι παράγοντες: εγχώρια παραγωγή, εμπορικές σχέσεις, ασφάλεια τροφίμων. Όπως όμως είπαμε και προηγουμένως, η εξίσωση αυτή δεν έχει εύκολη λύση…
[Με πληροφορίες από meatinfo.co.uk και globalmeatnews.com]
