Με την ελπίδα ότι κάποτε θα αποδειχθεί αληθινός κάποιος από όλους τους υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης των τελευταίων ετών, που ισχυρίζονται ότι ο αγροδιατροφικός τομέας της οικονομίας μπορεί να αποτελέσει πυλώνα για την έξοδο από την κρίση, ζουν οι Έλληνες κτηνοτρόφοι, προσπαθώντας από την πλευρά τους να κάνουν ό,τι μπορούν για να σταθεί η ελληνική παραγωγή στα πόδια της. Το ίδιο και όλη η αλυσίδα του ελληνικού κρέατος, που προσπαθεί να παράξει, να μεταποιήσει, να διακινήσει προϊόν, ακόμη και να εξαγάγει, μέσα σε αντίξοες είναι η αλήθεια συνθήκες.
Αν και βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου διαχέονται ξανά κυβερνητικά σενάρια success story (για δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια), εν τούτοις δεν φαίνεται αυτά να μπορούν να επαληθευτούν μέσα στην πραγματικότητα, αφού κάθε αχτίδα αισιοδοξίας έχει να αναμετρηθεί με το απίστευτο βάρος μιας οικονομίας όπου πρωταγωνιστούν οι φόροι, οι ασφαλιστικές εισφορές και τα διάφορα άλλα χαράτσια, οι πετσοκομμένοι μισθοί και συντάξεις, τα κάθε φορά νέα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές, η μείωση της κατανάλωσης. Και βεβαίως η άπνοια στην αγορά.
Μέσα σε αυτό το κάδρο τοποθετείται η ελληνική παραγωγή κρέατος, με όλα τα βαρίδια που μόλις αναφέραμε και με τα βαρίδια που κουβαλάει από το παρελθόν. Σήμερα, επτά χρόνια σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας, είναι αρκετά για να μπορεί κανείς να ρίξει μια ματιά στους αριθμούς και να συμπεράνει πόσο τα τρία μνημόνια που μεσολάβησαν από το 2010 έχουν αφήσει το καταστροφικό τους αποτύπωμα.
ΚΛΙΚ στην εικόνα για μεγέθυνση
Από το 2011 στο 2016, η εγχώρια παραγωγή κρέατος βοοειδών έπεσε περισσότερο από 32%. Αντιστοίχως η παραγωγή χοιρινού κρέατος έχασε περίπου 19% και η παραγωγή αιγοπρόβειου 29%. Οι αριθμοί αφορούν τη σύγκριση ανάμεσα στο 2016 και στο 2011. Η σύγκριση ανάμεσα στο 2016 και στο αμέσως προηγούμενο έτος 2015 δείχνει ότι η καθαρή παραγωγή στο κρέας βοοειδών έχασε 4,17% και στο αιγοπρόβειο 3%. Μόνο στο χοιρινό η εικόνα φάνηκε διαφορετική αφού η καθαρή παραγωγή του (ύστερα από τις παρεμβάσεις της Κομισιόν πανευρωπαϊκά και από τη διεθνή συγκυρία) αυξήθηκε κατά 3,9%.
Από την γενική εικόνα διαφοροποιείται η παραγωγή κρέατος πουλερικών, που έχοντας μια τελείως διαφορετική παραγωγική δομή αυξήθηκε κατά 21% στην εξαετία 2011-2016 (12% ήταν η αύξηση το 2016 σε σχέση με το 2015). Η επίδοση (2011-2016) της εγχώριας παραγωγής κρέατος πουλερικών ήταν και η αιτία για να συγκρατηθεί κατά την εξαετία στο -8,7% η μείωση της συνολικής παραγωγής.
Αποτέλεσμα των παραγωγικών ανασυντάξεων που επιχειρήθηκαν, αλλά περισσότερο της ανάγκης για κιλά σε αυτή την περίοδο κατά την οποία εσφάγησαν λιγότερα ζώα, ήταν και η αύξηση του μέσου βάρους σφαγίου. Στα βοοειδή αυξήθηκε λίγο (1,7%), αλλά στους χοίρους αυξήθηκε κατά 6,5%, στα πουλερικά κατά 10% και στα αιγοπρόβατα κατά 4,5%. Κατά μέσο όρο, στο σύνολο του 2016 τα βοοειδή έδιναν 240 κιλά/ζώο, οι χοίροι 67 κιλά/ζώο, τα πουλερικά 1,7 κιλά/ζώο και τα αιγοπρόβατα 10,9 κιλά/ζώο.
Η γενική δυσχερής κατάσταση συμπληρώνεται από τους αριθμούς του ζωικού κεφαλαίου της χώρας, που δείχνουν μια εικόνα χειροτέρευσης: ο πληθυσμός βοοειδών στη μνημονιακή εξαετία μειώθηκε κατά 18,65%, ο πληθυσμός χοίρων κατά 33,6%, και ο πληθυσμός αιγοπροβάτων κατά 10,7%. Μόνο για το 2016 σε σύγκριση με το 2015, τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν -4,8%, -15,3% και -1,3%.
Με αυτή την πορεία των πραγμάτων, είναι προφανές ότι δεν πάμε πολύ μακριά. Η μνημονιακή εξαετία 2011-2016 και το αποτύπωμα που άφησε, έφερε σε πιο δύσκολη θέση την εγχώρια παραγωγή. Ενδεικτικές γι’ αυτό είναι και οι κατά καιρούς κραυγές απόγνωσης των κτηνοτρόφων. Ακόμη κι αν το 2018 βγούμε από τα μνημόνια, όπως ισχυρίζεται το τρέχον κυβερνητικό αφήγημα (ακριβώς όπως το παλαιότερο αφήγημα του 2014 επί κυβέρνησης Σαμαρά) είναι σίγουρο ότι θα χρειαστούν πολλές παρεμβάσεις για να βγει ο τομέας της παραγωγής κρέατος από την πτωτική κατάσταση που έχει περιπέσει. Δεν αρκούν οι ευχές και το μοίρασμα των ευρωπαϊκών κονδυλίων, χρειάζονται πολιτικές. Και μάλιστα ενταγμένες σε ένα σαφές εθνικό στρατηγικό σχέδιο. Διαφορετικά, εκείνο που θα δίνει τον τόνο θα είναι η πραγματικότητα των τεράστιων βαρών από φόρους, εισφορές και κάθε είδους χαράτσια…
[Τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται από τη Μεσοπρόθεσμη Επισκόπηση 2017-2018 της Γ.Δ. Γεωργίας & Αγροτικής Ανάπτυξης της Κομισιόν]
Related Articles
Με την ελπίδα ότι κάποτε θα αποδειχθεί αληθινός κάποιος από όλους τους υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης των τελευταίων ετών, που ισχυρίζονται ότι ο αγροδιατροφικός τομέας της οικονομίας μπορεί να αποτελέσει πυλώνα για την έξοδο από την κρίση, ζουν οι Έλληνες κτηνοτρόφοι, προσπαθώντας από την πλευρά τους να κάνουν ό,τι μπορούν για να σταθεί η ελληνική παραγωγή στα πόδια της. Το ίδιο και όλη η αλυσίδα του ελληνικού κρέατος, που προσπαθεί να παράξει, να μεταποιήσει, να διακινήσει προϊόν, ακόμη και να εξαγάγει, μέσα σε αντίξοες είναι η αλήθεια συνθήκες.
Αν και βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου διαχέονται ξανά κυβερνητικά σενάρια success story (για δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια), εν τούτοις δεν φαίνεται αυτά να μπορούν να επαληθευτούν μέσα στην πραγματικότητα, αφού κάθε αχτίδα αισιοδοξίας έχει να αναμετρηθεί με το απίστευτο βάρος μιας οικονομίας όπου πρωταγωνιστούν οι φόροι, οι ασφαλιστικές εισφορές και τα διάφορα άλλα χαράτσια, οι πετσοκομμένοι μισθοί και συντάξεις, τα κάθε φορά νέα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές, η μείωση της κατανάλωσης. Και βεβαίως η άπνοια στην αγορά.
Μέσα σε αυτό το κάδρο τοποθετείται η ελληνική παραγωγή κρέατος, με όλα τα βαρίδια που μόλις αναφέραμε και με τα βαρίδια που κουβαλάει από το παρελθόν. Σήμερα, επτά χρόνια σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας, είναι αρκετά για να μπορεί κανείς να ρίξει μια ματιά στους αριθμούς και να συμπεράνει πόσο τα τρία μνημόνια που μεσολάβησαν από το 2010 έχουν αφήσει το καταστροφικό τους αποτύπωμα.
ΚΛΙΚ στην εικόνα για μεγέθυνση
Από το 2011 στο 2016, η εγχώρια παραγωγή κρέατος βοοειδών έπεσε περισσότερο από 32%. Αντιστοίχως η παραγωγή χοιρινού κρέατος έχασε περίπου 19% και η παραγωγή αιγοπρόβειου 29%. Οι αριθμοί αφορούν τη σύγκριση ανάμεσα στο 2016 και στο 2011. Η σύγκριση ανάμεσα στο 2016 και στο αμέσως προηγούμενο έτος 2015 δείχνει ότι η καθαρή παραγωγή στο κρέας βοοειδών έχασε 4,17% και στο αιγοπρόβειο 3%. Μόνο στο χοιρινό η εικόνα φάνηκε διαφορετική αφού η καθαρή παραγωγή του (ύστερα από τις παρεμβάσεις της Κομισιόν πανευρωπαϊκά και από τη διεθνή συγκυρία) αυξήθηκε κατά 3,9%.
Από την γενική εικόνα διαφοροποιείται η παραγωγή κρέατος πουλερικών, που έχοντας μια τελείως διαφορετική παραγωγική δομή αυξήθηκε κατά 21% στην εξαετία 2011-2016 (12% ήταν η αύξηση το 2016 σε σχέση με το 2015). Η επίδοση (2011-2016) της εγχώριας παραγωγής κρέατος πουλερικών ήταν και η αιτία για να συγκρατηθεί κατά την εξαετία στο -8,7% η μείωση της συνολικής παραγωγής.
Αποτέλεσμα των παραγωγικών ανασυντάξεων που επιχειρήθηκαν, αλλά περισσότερο της ανάγκης για κιλά σε αυτή την περίοδο κατά την οποία εσφάγησαν λιγότερα ζώα, ήταν και η αύξηση του μέσου βάρους σφαγίου. Στα βοοειδή αυξήθηκε λίγο (1,7%), αλλά στους χοίρους αυξήθηκε κατά 6,5%, στα πουλερικά κατά 10% και στα αιγοπρόβατα κατά 4,5%. Κατά μέσο όρο, στο σύνολο του 2016 τα βοοειδή έδιναν 240 κιλά/ζώο, οι χοίροι 67 κιλά/ζώο, τα πουλερικά 1,7 κιλά/ζώο και τα αιγοπρόβατα 10,9 κιλά/ζώο.
Η γενική δυσχερής κατάσταση συμπληρώνεται από τους αριθμούς του ζωικού κεφαλαίου της χώρας, που δείχνουν μια εικόνα χειροτέρευσης: ο πληθυσμός βοοειδών στη μνημονιακή εξαετία μειώθηκε κατά 18,65%, ο πληθυσμός χοίρων κατά 33,6%, και ο πληθυσμός αιγοπροβάτων κατά 10,7%. Μόνο για το 2016 σε σύγκριση με το 2015, τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν -4,8%, -15,3% και -1,3%.
Με αυτή την πορεία των πραγμάτων, είναι προφανές ότι δεν πάμε πολύ μακριά. Η μνημονιακή εξαετία 2011-2016 και το αποτύπωμα που άφησε, έφερε σε πιο δύσκολη θέση την εγχώρια παραγωγή. Ενδεικτικές γι’ αυτό είναι και οι κατά καιρούς κραυγές απόγνωσης των κτηνοτρόφων. Ακόμη κι αν το 2018 βγούμε από τα μνημόνια, όπως ισχυρίζεται το τρέχον κυβερνητικό αφήγημα (ακριβώς όπως το παλαιότερο αφήγημα του 2014 επί κυβέρνησης Σαμαρά) είναι σίγουρο ότι θα χρειαστούν πολλές παρεμβάσεις για να βγει ο τομέας της παραγωγής κρέατος από την πτωτική κατάσταση που έχει περιπέσει. Δεν αρκούν οι ευχές και το μοίρασμα των ευρωπαϊκών κονδυλίων, χρειάζονται πολιτικές. Και μάλιστα ενταγμένες σε ένα σαφές εθνικό στρατηγικό σχέδιο. Διαφορετικά, εκείνο που θα δίνει τον τόνο θα είναι η πραγματικότητα των τεράστιων βαρών από φόρους, εισφορές και κάθε είδους χαράτσια…
[Τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται από τη Μεσοπρόθεσμη Επισκόπηση 2017-2018 της Γ.Δ. Γεωργίας & Αγροτικής Ανάπτυξης της Κομισιόν]