Ήταν γνωστό ότι υπάρχουν αρκετά σημεία διαφωνιών στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ολοκλήρωση της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (γνωστότερη ως ΤΤΙΡ). Γνωστό ήταν επίσης ότι τα προϊόντα του αγροδιατροφικού τομέα ήταν ένα από τα βασικά αγκάθια. Εκείνο που φαίνεται τώρα είναι ότι τη συμφωνία μεταξύ της Ε.Ε. και των ΗΠΑ την καθυστερούν οι διαφωνίες σχετικά με τους όρους του διατλαντικού εμπορίου στον τομέα του κρέατος.
Εκείνο που πιθανώς θα διαπιστώσει ένας εξωτερικός παρατηρητής είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια διαμάχη μεταξύ δύο ιδεών. Από τη μία, η προσέγγιση που βασίζεται στον κίνδυνο και την αποτροπή του. Από την άλλη, η προσέγγιση που βάζει μπροστά την επιστήμη και την υπόθεση ότι πραγματικό είναι μόνο αυτό που έχει αποδειχτεί επιστημονικά.
Στην πραγματικότητα, και ανεξαρτήτως του πώς επενδύεται κάθε μία από τις δύο ιδέες, το πλέον πιθανό είναι ότι δεν θα γίνει κατορθωτό να σφραγιστεί η συμφωνία εντός του 2016. Κι αυτό, παρ’ όλο που ο Αμερικανός Πρόεδρος ήθελε να υπογραφεί η ΤΤΙΡ επί των ημερών του.
Όπως φαίνεται μετά και τον πρόσφατο γύρο διαπραγματεύσεων που έγινε στις 11-15 Ιουλίου, τα αγκάθια παραμένουν. «Υπάρχουν τομείς όπως το κρέας, όπου ένα χάσμα ανταγωνιστικότητας χωρίζει τους Ευρωπαίους από των Αμερικανούς παραγωγούς», λένε οι άνθρωποι που εκπροσωπούν την Ε.Ε. στις διαπραγματεύσεις. «Σε αυτό το φόντο, η Ε.Ε. επιδιώκει στην ΤΤΙΡ προσεγγίσεις που θα είναι εναλλακτικές στην πλήρη ελευθέρωση για ευαίσθητα προϊόντα όπως το κρέας, για τα οποία η πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά μπορεί να χορηγηθεί μέσω προσεκτικών ποσοστώσεων εισαγωγής».
Τη σημασία των δασμών, με διαφορετικό τρόπο η κάθε πλευρά, τονίζουν και οι αντίστοιχοι κλάδοι του κρέατος και από τις δύο πλευρές. «Τα τρία τέταρτα των πιθανών κερδών από μια πιθανή συμφωνία θα μπορούσε να προέλθει από την κατάργηση της γραφειοκρατίας και των μη δασμολογικών φραγμών στο εμπόριο», λένε οι Ευρωπαίοι. «Είναι απαραίτητη η εξάλειψη των δασμολογικών και των μη δασμολογικών φραγμών στο εμπόριο» λένε οι Αμερικανοί.
Αν και το εμπόριο κρέατος μεταξύ Ε.Ε. και ΗΠΑ δεν έχει μέχρι σήμερα τόσο μεγάλο βάρος, εν τούτοις προκαλεί σημαντικές διαφωνίες, με τους εκπροσώπους των Ευρωπαίων παραγωγών να υπερασπίζονται «τα υψηλά ευρωπαϊκά πρότυπα σε όλους τους τομείς της γεωργικής παραγωγής, παρά τις δραματικές επιπτώσεις που αυτά έχουν στο κόστος», και τους εκπροσώπους των Αμερικανών παραγωγών να διαφωνούν, εκφράζοντας μια δημοφιλή στη βιομηχανία κρέατος των ΗΠΑ, γραμμή: «Τα κύρια εμπόδια στη συμφωνία είναι ο προστατευτισμός τον οποίο εφαρμόζουν στη γεωργία ορισμένα συμφέροντα επειδή δεν θέλουν οι ΗΠΑ να αποκτήσουν πρόσβαση στους Ευρωπαίους καταναλωτές».
Το βόειο κρέας βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της διαμάχης. «Οι ΗΠΑ», λένε παράγοντες της βιομηχανίας κρέατος στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, «αγκαλιάζουν την επιστήμη και την τεχνολογία στην παραγωγή τροφίμων, διότι αυτό μας βοηθά να παράγουμε βόειο κρέας με πιο οικονομικό και βιώσιμο τρόπο. Όμως οι Ευρωπαίοι θέτουν μη-επιστημονικούς περιορισμούς όσον αφορά το βόειο κρέας των ΗΠΑ και είναι απρόθυμοι να αναζητήσουν ουσιαστικά αποτελέσματα από τις διαπραγματεύσεις. Η Ε.Ε. επιτρέπει μόνο βόειο κρέας από ζώα στα οποία δεν έχει γίνει χρήση ορμονών. Δεδομένου ότι αυτό είναι ένα πολύ μικρό τμήμα της παραγωγής βόειου κρέατος των ΗΠΑ, μόνο μια χούφτα παραγωγών θα επωφεληθούν από τις εμπορικές συναλλαγές με την Ευρώπη».
Ένας τέτοιου είδους εμπορικός πόλεμος, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ΤΤΙΡ έχει ανοίξει και το θέμα της ενίσχυσης των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων έναντι της κυριαρχίας των κρατών, δείχνουν ότι η διαμάχη βρίσκεται πλέον στην κορύφωσή της. Η έκβαση δεν προδικάζεται, όμως είναι γνωστό πως κάθε πόλεμος αφήνει θύματα και στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές…
Related Articles
Ήταν γνωστό ότι υπάρχουν αρκετά σημεία διαφωνιών στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ολοκλήρωση της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (γνωστότερη ως ΤΤΙΡ). Γνωστό ήταν επίσης ότι τα προϊόντα του αγροδιατροφικού τομέα ήταν ένα από τα βασικά αγκάθια. Εκείνο που φαίνεται τώρα είναι ότι τη συμφωνία μεταξύ της Ε.Ε. και των ΗΠΑ την καθυστερούν οι διαφωνίες σχετικά με τους όρους του διατλαντικού εμπορίου στον τομέα του κρέατος.
Εκείνο που πιθανώς θα διαπιστώσει ένας εξωτερικός παρατηρητής είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια διαμάχη μεταξύ δύο ιδεών. Από τη μία, η προσέγγιση που βασίζεται στον κίνδυνο και την αποτροπή του. Από την άλλη, η προσέγγιση που βάζει μπροστά την επιστήμη και την υπόθεση ότι πραγματικό είναι μόνο αυτό που έχει αποδειχτεί επιστημονικά.
Στην πραγματικότητα, και ανεξαρτήτως του πώς επενδύεται κάθε μία από τις δύο ιδέες, το πλέον πιθανό είναι ότι δεν θα γίνει κατορθωτό να σφραγιστεί η συμφωνία εντός του 2016. Κι αυτό, παρ’ όλο που ο Αμερικανός Πρόεδρος ήθελε να υπογραφεί η ΤΤΙΡ επί των ημερών του.
Όπως φαίνεται μετά και τον πρόσφατο γύρο διαπραγματεύσεων που έγινε στις 11-15 Ιουλίου, τα αγκάθια παραμένουν. «Υπάρχουν τομείς όπως το κρέας, όπου ένα χάσμα ανταγωνιστικότητας χωρίζει τους Ευρωπαίους από των Αμερικανούς παραγωγούς», λένε οι άνθρωποι που εκπροσωπούν την Ε.Ε. στις διαπραγματεύσεις. «Σε αυτό το φόντο, η Ε.Ε. επιδιώκει στην ΤΤΙΡ προσεγγίσεις που θα είναι εναλλακτικές στην πλήρη ελευθέρωση για ευαίσθητα προϊόντα όπως το κρέας, για τα οποία η πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά μπορεί να χορηγηθεί μέσω προσεκτικών ποσοστώσεων εισαγωγής».
Τη σημασία των δασμών, με διαφορετικό τρόπο η κάθε πλευρά, τονίζουν και οι αντίστοιχοι κλάδοι του κρέατος και από τις δύο πλευρές. «Τα τρία τέταρτα των πιθανών κερδών από μια πιθανή συμφωνία θα μπορούσε να προέλθει από την κατάργηση της γραφειοκρατίας και των μη δασμολογικών φραγμών στο εμπόριο», λένε οι Ευρωπαίοι. «Είναι απαραίτητη η εξάλειψη των δασμολογικών και των μη δασμολογικών φραγμών στο εμπόριο» λένε οι Αμερικανοί.
Αν και το εμπόριο κρέατος μεταξύ Ε.Ε. και ΗΠΑ δεν έχει μέχρι σήμερα τόσο μεγάλο βάρος, εν τούτοις προκαλεί σημαντικές διαφωνίες, με τους εκπροσώπους των Ευρωπαίων παραγωγών να υπερασπίζονται «τα υψηλά ευρωπαϊκά πρότυπα σε όλους τους τομείς της γεωργικής παραγωγής, παρά τις δραματικές επιπτώσεις που αυτά έχουν στο κόστος», και τους εκπροσώπους των Αμερικανών παραγωγών να διαφωνούν, εκφράζοντας μια δημοφιλή στη βιομηχανία κρέατος των ΗΠΑ, γραμμή: «Τα κύρια εμπόδια στη συμφωνία είναι ο προστατευτισμός τον οποίο εφαρμόζουν στη γεωργία ορισμένα συμφέροντα επειδή δεν θέλουν οι ΗΠΑ να αποκτήσουν πρόσβαση στους Ευρωπαίους καταναλωτές».
Το βόειο κρέας βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της διαμάχης. «Οι ΗΠΑ», λένε παράγοντες της βιομηχανίας κρέατος στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, «αγκαλιάζουν την επιστήμη και την τεχνολογία στην παραγωγή τροφίμων, διότι αυτό μας βοηθά να παράγουμε βόειο κρέας με πιο οικονομικό και βιώσιμο τρόπο. Όμως οι Ευρωπαίοι θέτουν μη-επιστημονικούς περιορισμούς όσον αφορά το βόειο κρέας των ΗΠΑ και είναι απρόθυμοι να αναζητήσουν ουσιαστικά αποτελέσματα από τις διαπραγματεύσεις. Η Ε.Ε. επιτρέπει μόνο βόειο κρέας από ζώα στα οποία δεν έχει γίνει χρήση ορμονών. Δεδομένου ότι αυτό είναι ένα πολύ μικρό τμήμα της παραγωγής βόειου κρέατος των ΗΠΑ, μόνο μια χούφτα παραγωγών θα επωφεληθούν από τις εμπορικές συναλλαγές με την Ευρώπη».
Ένας τέτοιου είδους εμπορικός πόλεμος, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ΤΤΙΡ έχει ανοίξει και το θέμα της ενίσχυσης των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων έναντι της κυριαρχίας των κρατών, δείχνουν ότι η διαμάχη βρίσκεται πλέον στην κορύφωσή της. Η έκβαση δεν προδικάζεται, όμως είναι γνωστό πως κάθε πόλεμος αφήνει θύματα και στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές…