Το ότι η κατανάλωση τροφίμων ακολουθεί πτωτική πορεία, είναι μια πραγματικότητα που την αποτυπώνουν πλήθος στοιχείων τα οποία έρχονται στο φως της δημοσιότητας με ιδιαίτερη έμφαση τους τελευταίους μήνες.
Η κλασική διατύπωση ότι οι Έλληνες ξόδευαν πολλά και κατανάλωναν περισσότερα (και τρόφιμα) από όσα χρειάζονταν, είναι ίσως μια εξήγηση, αφού από το 2011 κι έπειτα άρχισαν να ψωνίζουν όλο και μικρότερες ποσότητες τροφίμων, τόσες ακριβώς όσες είχαν ανάγκη. Σε μια συνεχιζόμενη κρίση όμως, ούτε και αυτό θα μπορούσε να διαρκέσει. Είναι σήμερα πολλοί εκείνοι που υποστηρίζουν ότι πλέον έχουμε διαβεί τον… ρουβίκωνα. Ότι δηλαδή το κάτω όριο ικανοποίησης των αναγκών για τρόφιμα σπάει σιγά-σιγά. Κι ότι τα νοικοκυριά είτε αγοράζουν λιγότερα τρόφιμα από όσα πραγματικά χρειάζονται είτε ότι ανακατανέμουν τους προϋπολογισμούς τους ανάμεσα σε διαφορετικές κατηγορίες τροφίμων, επιλέγοντας το φτηνό «ό,τι κι αν είναι αυτό». Το κρέας δεν θα μπορούσε φυσικά να αποτελέσει εξαίρεση.
Οι άνθρωποι της αγοράς του κρέατος αποτυπώνουν την κατάσταση με σκούρα χρώματα: Το 2015 είχαμε μείωση της κατανάλωσης σε σχέση με το 2014. Το 2016 μέχρι σήμερα έχουμε επίσης μείωση και μάλιστα με τάσεις επιτάχυνσης. Είναι μια πορεία φθίνουσα, που διαρκεί τόσο καιρό όσο διαρκούν και τα μνημονιακά χρόνια της χώρας. «Όλα αυτά είναι ασφαλώς σε συνάρτηση με τους μισθούς, που βρίσκονται σε καθοδική πορεία. Κι ό,τι χρήματα βγάζει ο καθένας τού τα ροκανίζουν ο ΕΝΦΙΑ, η άμεση και η έμμεση φορολογία. Ο κόσμος από όπου μπορεί να κόψει θα κόψει» μας λέει χαρακτηριστικά άνθρωπος που ασχολείται για χρόνια στη λιανική πώληση κρέατος.
Είναι δηλαδή προφανές ότι η κατανάλωση τροφίμων συνδέεται αναπόδραστα με το διαθέσιμο εισόδημα. Ποια θα μπορούσε να είναι η τάση στην κατανάλωση σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου το διαθέσιμο κατά κεφαλήν εισόδημα μειώθηκε κατά 27,5% την περίοδο 2007-2015; Η σημαντική μείωση στην κατανάλωση ήταν το λογικό επακόλουθο σε μια οικονομία που διανύει τον όγδοο χρόνο ύφεσης. Κοινώς, δεν υπάρχει χρήμα, δεν υπάρχει κατανάλωση. Κι ακόμη πιο πέρα: οι απανωτοί και κάθε είδους και έμπνευσης φόροι πνίγουν την κατανάλωση. Αδιάψευστος μάρτυρας οι αριθμοί, δείχνουν ότι την πενταετία 2010-2014 τα νοικοκυριά μείωσαν κατά 16,76% τη δαπάνη για αγορά κρέατος. Κάπως λιγότερο μείωσαν τη δαπάνη για είδη διατροφής γενικά (-14,18%) δημιουργώντας μια αξιοσημείωτη ισορροπία, κατά την οποία οι δαπάνες για κρέας σε κάθε ένα από τα χρόνια της πενταετίας κατελάμβαναν πάνω-κάτω το 24% των δαπανών για διατροφή.
Το επόμενο ερώτημα όμως, που αποκτά στην εποχή μας την κρισιμότητά του, είναι αν στην αντίληψη του καταναλωτή η τιμή και η ποιότητα συνυπάρχουν σε ένα σημείο ισορροπίας. Παρ’ όλο που δεν είναι γνωστή κάποια έρευνα με το σχετικό ερώτημα, η εμπειρία λέει ότι ακόμη και στη σημερινή Ελλάδα υπάρχει ένα σημείο ποιότητας κάτω από το οποίο η χαμηλή τιμή σταματά να είναι ελκυστική. Ότι δηλαδή σε γενικές γραμμές η φθήνια που αναζητά ο καταναλωτής όταν αγοράζει κρέας έχει όριο ένα ελάχιστο αποδεκτό επίπεδο ποιότητας. Η λαϊκή κουλτούρα εξάλλου το έχει αποδώσει αυτό διαχρονικά και με μια γνωστή έκφραση: το φθηνό το κρέας τα σκυλιά το τρώνε.
Αναλυτικά στοιχεία για τις μεταβολές που έχουν επέλθει την τελευταία πενταετία στην κατανάλωση κρέατος στην Ελλάδα, δημοσιεύονται σε ειδικό αφιέρωμα στο τεύχος Σεπτεμβρίου του Meat News, που κυκλοφορεί. Κατανάλωση σε αξίες και ποσότητες, αγορές ανά νοικοκυριό, το κρέας και οι... πολιτικές μεταπτώσεις, κατανάλωση και εσωτερικός τουρισμός, το κυνήγι των προσφορών, η… αυτοκατανάλωση, η στροφή στο κοτόπουλο που πλέον σταμάτησε, είναι μερικά από τα στοιχεία της ανάλυσης που θα βρείτε στο Meat News Σεπτεμβρίου.
Story Highlights
Related Articles
Το ότι η κατανάλωση τροφίμων ακολουθεί πτωτική πορεία, είναι μια πραγματικότητα που την αποτυπώνουν πλήθος στοιχείων τα οποία έρχονται στο φως της δημοσιότητας με ιδιαίτερη έμφαση τους τελευταίους μήνες.
Η κλασική διατύπωση ότι οι Έλληνες ξόδευαν πολλά και κατανάλωναν περισσότερα (και τρόφιμα) από όσα χρειάζονταν, είναι ίσως μια εξήγηση, αφού από το 2011 κι έπειτα άρχισαν να ψωνίζουν όλο και μικρότερες ποσότητες τροφίμων, τόσες ακριβώς όσες είχαν ανάγκη. Σε μια συνεχιζόμενη κρίση όμως, ούτε και αυτό θα μπορούσε να διαρκέσει. Είναι σήμερα πολλοί εκείνοι που υποστηρίζουν ότι πλέον έχουμε διαβεί τον… ρουβίκωνα. Ότι δηλαδή το κάτω όριο ικανοποίησης των αναγκών για τρόφιμα σπάει σιγά-σιγά. Κι ότι τα νοικοκυριά είτε αγοράζουν λιγότερα τρόφιμα από όσα πραγματικά χρειάζονται είτε ότι ανακατανέμουν τους προϋπολογισμούς τους ανάμεσα σε διαφορετικές κατηγορίες τροφίμων, επιλέγοντας το φτηνό «ό,τι κι αν είναι αυτό». Το κρέας δεν θα μπορούσε φυσικά να αποτελέσει εξαίρεση.
Οι άνθρωποι της αγοράς του κρέατος αποτυπώνουν την κατάσταση με σκούρα χρώματα: Το 2015 είχαμε μείωση της κατανάλωσης σε σχέση με το 2014. Το 2016 μέχρι σήμερα έχουμε επίσης μείωση και μάλιστα με τάσεις επιτάχυνσης. Είναι μια πορεία φθίνουσα, που διαρκεί τόσο καιρό όσο διαρκούν και τα μνημονιακά χρόνια της χώρας. «Όλα αυτά είναι ασφαλώς σε συνάρτηση με τους μισθούς, που βρίσκονται σε καθοδική πορεία. Κι ό,τι χρήματα βγάζει ο καθένας τού τα ροκανίζουν ο ΕΝΦΙΑ, η άμεση και η έμμεση φορολογία. Ο κόσμος από όπου μπορεί να κόψει θα κόψει» μας λέει χαρακτηριστικά άνθρωπος που ασχολείται για χρόνια στη λιανική πώληση κρέατος.
Είναι δηλαδή προφανές ότι η κατανάλωση τροφίμων συνδέεται αναπόδραστα με το διαθέσιμο εισόδημα. Ποια θα μπορούσε να είναι η τάση στην κατανάλωση σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου το διαθέσιμο κατά κεφαλήν εισόδημα μειώθηκε κατά 27,5% την περίοδο 2007-2015; Η σημαντική μείωση στην κατανάλωση ήταν το λογικό επακόλουθο σε μια οικονομία που διανύει τον όγδοο χρόνο ύφεσης. Κοινώς, δεν υπάρχει χρήμα, δεν υπάρχει κατανάλωση. Κι ακόμη πιο πέρα: οι απανωτοί και κάθε είδους και έμπνευσης φόροι πνίγουν την κατανάλωση. Αδιάψευστος μάρτυρας οι αριθμοί, δείχνουν ότι την πενταετία 2010-2014 τα νοικοκυριά μείωσαν κατά 16,76% τη δαπάνη για αγορά κρέατος. Κάπως λιγότερο μείωσαν τη δαπάνη για είδη διατροφής γενικά (-14,18%) δημιουργώντας μια αξιοσημείωτη ισορροπία, κατά την οποία οι δαπάνες για κρέας σε κάθε ένα από τα χρόνια της πενταετίας κατελάμβαναν πάνω-κάτω το 24% των δαπανών για διατροφή.
Αναλυτικά στοιχεία για τις μεταβολές που έχουν επέλθει την τελευταία πενταετία στην κατανάλωση κρέατος στην Ελλάδα, δημοσιεύονται σε ειδικό αφιέρωμα στο τεύχος Σεπτεμβρίου του Meat News, που κυκλοφορεί. Κατανάλωση σε αξίες και ποσότητες, αγορές ανά νοικοκυριό, το κρέας και οι... πολιτικές μεταπτώσεις, κατανάλωση και εσωτερικός τουρισμός, το κυνήγι των προσφορών, η… αυτοκατανάλωση, η στροφή στο κοτόπουλο που πλέον σταμάτησε, είναι μερικά από τα στοιχεία της ανάλυσης που θα βρείτε στο Meat News Σεπτεμβρίου.