Meat News #131
Αποστόλου: Η ηλικιακή ανανέωση, το κλειδί για την αγροτική ανάπτυξη
Related Articles
Η πρώτη επίσημη συζήτηση για την Κοινή Αγροτική Πολιτική - ΚΑΠ μετά το 2020 έγινε χθες στη σύνοδο του Συμβουλίου Υπουργών Γεωργίας - Αλιείας της Ε.Ε. Ήταν μια συνεδρίαση στη διάρκεια της οποίας ο Έλληνας υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει τις αρχικές παρατηρήσεις της ελληνικής πλευράς. Ο Βαγγέλης Αποστόλου πήγε στο Συμβούλιο με την άποψη ότι στη νέα περίοδο η ΚΑΠ πρέπει πρωτίστως να διατηρήσει τα βασικά χαρακτηριστικά του τίτλου της, δηλαδή να είναι τόσο Κοινή όσο και Αγροτική. Υπογράμμισε επίσης ότι η ΚΑΠ έχει να αντιμετωπίσει σημαντικές προκλήσεις, όπως μεταξύ άλλων η ηλικιακή ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού, η προώθηση της τεχνολογικής καινοτομίας, η προστασία ευαίσθητων τομέων και προϊόντων με Γεωγραφική Ένδειξη, αλλά και η ενίσχυση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας του αγροτικού τομέα και της οικονομίας της υπαίθρου. Επισήμανε μάλιστα ότι η ηλικιακή ανανέωση και οι νέες θέσεις εργασίας είναι η άμεση και απόλυτη προτεραιότητα προκειμένου να αντιμετωπιστούν όλες οι άλλες προκλήσεις.
Αναλυτικά, κατά την παρέμβασή του ο κ. Αποστόλου σημείωσε ότι:
«Θεωρούμε ότι στη νέα περίοδο η ΚΑΠ πρέπει πρωτίστως να διατηρήσει τα βασικά χαρακτηριστικά του τίτλου της, δηλαδή να είναι τόσο Κοινή όσο και Αγροτική.
Επίσης είναι απαραίτητη η ευελιξία καθώς οφείλει να ανταποκρίνεται περισσότερο στις ιδιαιτερότητες και διαφοροποιημένες στοχεύσεις κάθε κράτους-μέλους κατά την εφαρμογή της.
Αυτή η θέση μας απαντά σε ένα βαθμό και στο ερώτημα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να οργανωθεί ο διάλογος για το μέλλον της ΚΑΠ. Χωρίς καθόλου να υποτιμούμε τον ρόλο και την άποψη της κοινωνίας των πολιτών, εκτιμούμε ότι εξ ίσου σημαντικός είναι ο ενδελεχής διάλογος σε όλα τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με στόχο πάντα την εμβάθυνση του κοινοτικού κεκτημένου.
Παράλληλα η ΚΑΠ πρέπει να είναι αρκούντως ισχυρή και εύρωστη ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί σε νέες προκλήσεις μεταξύ άλλων:
-την ηλικιακή ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού, τη διατήρηση και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας,
-την ενίσχυση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας του αγροτικού τομέα και της οικονομίας της υπαίθρου,
-την παραγωγή επαρκών, ασφαλών και ποιοτικών τροφίμων,
-την προώθηση της τεχνολογικής καινοτομίας.
-την παραμονή του πληθυσμού στις μειονεκτικές περιοχές και η στήριξη του γεωργικού επαγγέλματος,
-την προστασία ευαίσθητων τομέων και προϊόντων με Γεωγραφική Ένδειξη
-την ενίσχυση της θέσης των γεωργών στην αλυσίδα διατροφής
-την παροχή δημοσίων αγαθών και η διαχείριση των προβλημάτων που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή.
Η σειρά με την οποία αναφέρθηκα στις προκλήσεις δεν είναι τυχαία αλλά ανταποκρίνεται στις δικές μας προτεραιότητες. Διότι μόνο με την ηλικιακή ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού και την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά, τόσο τις υπόλοιπες προκλήσεις, όσο και το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας, θέμα ιδιαίτερα ευαίσθητο στις χώρες του Νότου.
Και βέβαια, για την υλοποίηση των παραπάνω είναι αναγκαία η επαρκής χρηματοδότηση της ΚΑΠ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πρέπει τουλάχιστον να διασφαλιστεί ο υφιστάμενος προϋπολογισμός.
Παράλληλα πρέπει να αναπτυχθούν τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, ιδιαίτερα σοβαρά και αναγκαία για την ενίσχυση της ιδίας συμμετοχής και της ρευστότητας στην γεωργία.
Πως όμως μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματική και αποδοτική η ΚΑΠ; Το ερώτημα αυτό απασχολεί και εμάς και αναδεικνύεται από μια σειρά ζητήματα που τίθενται.
Κρίνεται απαραίτητη η διατήρηση των αποσυνδεδεμένων ενισχύσεων και η ενίσχυση του ρόλου των συνδεδεμένων ενώ δεν θα συμφωνούσαμε σε καμία περίπτωση σε περαιτέρω μεταφορές πόρων από τον πρώτο πυλώνα στον δεύτερο.
Η ανάπτυξη της ανθεκτικότητας και η διαχείριση κινδύνου, δεν μπορεί να είναι γενικόλογη. Συνδέεται στενά ως έννοια, με τον ορισμό της κρίσης. Το ισχύον πλαίσιο αποζημιώσεων είναι ανεπαρκές, όμως τα προβλήματα που προέκυψαν για τον αγροτικό τομέα από το ρωσικό εμπάργκο ανέδειξαν νέα ερωτήματα ως προς τι συνιστά “κρίση” όπως και σε ποιο βαθμό οι αναγκαστικές αποταμιεύσεις των ίδιων των αγροτών θα πρέπει να “αποζημιώνουν” γενικώς παρενέργειες οι οποίες δημιουργούνται από ευρύτερες πολιτικές αποφάσεις π.χ. εξωτερικής πολιτικής.
Το ερώτημα το οποίο τίθεται αναφορικά με την επανεξισορρόπηση μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου πυλώνα της ΚΑΠ, κατά την άποψη μας, θα μπορούσε να συζητηθεί μόνο υπό το πρίσμα της καλύτερης στόχευσης και διαχείρισης των δυο πυλώνων ώστε να βελτιωθεί η επιδιωκόμενη συμπληρωματικότητά τους.
Σε κάθε περίπτωση, η ανταλλαγή απόψεων και μάλιστα όταν υπάρχει το χρονικό περιθώριο για ενδελεχή συζήτηση, είμαι βέβαιος ότι θα έχει μόνο θετικά αποτελέσματα».
